Aaaahh pas op! Glij niet uit! Let op, nee daar zit een losse tak… Niet zo hoog 😱

Ik doe het niet, maar in mijn hoofd schreeuw ik dit soort teksten uit. Waarom niet? Ik wil haar niet belasten met mijn eigen angsten en daarmee haar ontwikkeling tegenhouden. Ik gun haar plezier in wat ze doet en zelf te ontdekken wat ze wel en niet leuk vindt.

Beschermen

Natuurlijk wil ik haar beschermen, alleen ik kan haar niet voor en tegen alles beschermen. Pijn en verdriet zijn ook onderdeel van het leven en het is belangrijk voor kinderen om het ook te ervaren en er mee leren om te gaan. Stukje loslaten komt al vroeg 😮 . Zijn het eigenlijk wel mijn eigen angsten? Ik ben opgegroeid met een moeder die overal gevaar in zag en uitsprak. Ik hoorde bovenstaande teksten meermaals op een dag. Ik zelf was gek op klimmen in bomen, had paar keer in de week tand door de lip, schaafwonden, noem maar op. En door de jaren heen merkte dat ik ook steeds angstiger werd. Doordat ik de boodschap zo vaak hoorde zijn mijn hersenen geprogrammeerd en ben ik erg alert op gevaar omdat dat signaal zo vaak werd afgegeven. En nu zeker met een eigen kind omdat je je kind wilt beschermen, dat instinct zit mega diep, ben ik alert op gevaar. Ik ben me er bewust van en let er op om dit niet aan mijn dochter door te geven. Het is van mij en niet van haar.

Ik gun het mijn dochter vooral om lekker te spelen, te onderzoeken en uit te proberen. Daar kan ik zo intens van genieten 💖. En als ze me nodig heeft of ze is toch beetje bang? Dan ben ik er om te troosten, haar support te geven en aan te moedigen.

Waarin kan jij je kind wat meer ruimte geven?