Schijnveiligheid

Deze maand (september 2020) ben ik weer van start gegaan en de deuren van mijn praktijk staan weer open. De afgelopen tijd beginnen de nieuwe aanvragen en aanmeldingen weer binnen te komen en ouders en kinderen weten de weg naar mij weer te vinden. Mooi hoe dat vanzelf weer mijn kant op komt en fijn om er weer ruimte voor te hebben en dit mooie werk te mogen doen.

Bescherming

Daar geloof ik in, alles gebeurt op het juiste moment en verschijnt in de juiste vorm. Voor alles is er een eigen tijd. Dat leer ik door de jaren steeds meer en meer. Voorheen was ik een behoorlijke controle freak, ik wilde overal invloed op hebben en kon niets loslaten. Ik had de overtuiging dat dit mij grip en regie gaf en dat ik vanuit hier kon sturen. In zekere zin klopte dit wel, alleen was dit vanuit een negatieve en belemmerende overtuiging. Heel eerlijk het was een schijnveiligheid. Het was voor mij een bescherming, mijn mechanisme zodat ik niet naar het onderliggende probleem en pijn hoefde te kijken en beter nog te voelen. Het kostte ontzettend veel energie en ik liep er volledig op leeg.

Onvoorspelbaar

Ik ben dit gaan onderzoeken en ik ben het aangegaan. Ik leerde dat ik deze valse regie nodig heb gehad in mijn jeugd om te kunnen overleven in een gezinssituatie die vol zat van toxische stress (constant hoog stress level, ik ga hier nog een blog aan wijden). De bescherming/mechanisme van controle gaf mij een schijnveiligheid omdat alles om me heen zo onvoorspelbaar was ben ik zelf controle gaan uitoefenen om maar ergens aan vast te kunnen houden. Ik moest het zelf doen, ik kreeg die veiligheid niet van mijn ouders, zij waren voor mij de onvoorspelbare factor. Mijn vader was depressief en alcoholist waaraan hij is overleden, mijn ouders hadden jarenlang een explosief huwelijk wat leidde tot een vechtscheiding, mijn moeder jaren onderdrukt en alleen met 2 kleine kinderen en een burn-out/depressie als gevolg en een broer met lichamelijk klachten waar alle aandacht heen ging.

Je hebt altijd een keuze

Ik zag in wat ten grondslag lag van dit gedrag en patroon, het probleem van het probleem als het ware. Niets ontstaat vanzelf, elk gedrag heeft een verdomd goede reden om zich op die manier te uiten. Hierdoor kon ik naar de kern gaan en heb ik dat deel in mij (mijn kind-deel) hierin kunnen erkennen, troosten en helen. En vanuit daar kon ik gaan groeien.

Met dit inzicht en begrip heb ik deze eigenschap kunnen ombuigen. Zo’n slechte eigenschap is het niet, zolang het maar op de juiste manier en vanuit het positieve in kan zetten, dan kan ik voor mij laten werken. In mijn werk noem ik dit een hulpbron. Ik kies zelf voor waar ik mij in vast wil bijten en voor wil gaan. En ik heb geleerd dat los laten iets heel positiefs is wat ruimte geeft. Hoe meer controle ik uitoefen hoe meer afstand er wordt gecreëerd, hoe minder ik aantrek en hoe meer ik in de weerstand kom. Wanneer ik in vertrouwen los laat komt het vaak mijn kant op. Lukt dit altijd even goed? Nee hoor, ik ben ook een mens en val soms terug in oude patronen. Het grote verschil is dat ik er mij bewust van ben en het kan herkennen en bekennen waardoor ik er vervolgens bewust voor kies eruit te stappen en er anders mee om te gaan dan wat ik voorheen deed.

En dat geeft pas echt grip op en regie over mijn eigen leven.