Kinderen communiceren met gedrag. Ze willen je iets duidelijk maken en vragen om hulp bij iets waar ze zelf niet uitkomen. Ze zitten vast in hun emotie, gevoel en/of koppie. Ze hebben nog niet de uitgebreide woordenschat van een volwassene om het kenbaar te maken dus doen ze het met schreeuwen, huilen, krijsen, slaan, schoppen, met spullen gooien. Dit is je kinds manier om te zeggen: “ik heb een GROOT en ENG en/of ONBEKEND gevoel en ik heb je HULP nodig. Ik kom er niet uit”.
Erkenning
Ook al lijkt het soms voor ons volwassenen om iets kleins en onbenulligs te gaan. Dat is het voor hen niet. Het is echt en groots. Wuif het niet weg. Dat voelt je kind als een afwijzing voor zijn/haar gevoel, emotie en als persoon.
Reken er maar op dat het vooral gebeurt op de momenten die het minst fijn of handig zijn. Midden in de winkel, op straat, tijdens ontbijt of koken, op visite, bij het naar bed brengen.
Ga naast je kind staan tijdens deze moeilijke momenten. Ze kunnen nog niet alles zelf reguleren, begrijpen en verwerken. Het zijn tenslotte kinderen. Maak tijd en ruimte. Geef erkenning en troost. Stel nieuwsgierige open vragen en help bij het vinden van een oplossing. Laat zien dat je er voor je kind bent. Toon begrip en luister. Maak die connectie.
Herhaling
En dat gaat met vallen en opstaan, wij zijn ook maar mens. Hoe vaker je het doet hoe natuurlijker het gaat. Je kind zal de connectie de liefde en het vertrouwen voelen. En dat ze er mogen zijn en precies goed zijn zoals ze zijn. Ze hebben het nodig om te weten dat ze worden gehoord en dat ze er toe doen.
Uiteindelijk is dat wat we allemaal nodig hebben, niet waar?
Wat een cadeau om te mogen geven aan je kind en jezelf.
0 Reacties